مقالات شطرنج

آخر بازی

 آخر بازی مرحله ای از شطرنج هست که مهره‌ها و سوارها تعویض شده باشند تا هردو شاه بتوانند فعالانه توی نبرد شرکت کنند. تمامی بازیه ای شطرنج به این مرحله نمی رسند.
آخر بازی با گشایش و وسط بازدید تفاوت می کند چون به طور کلی تابع مدل بازی  روشمند و کاملا طراحی شده ای است  که تکنیک نامگذاری می شود. به دلیل کم بودن تعداد سوار های صفحه، باید با دقت خیلی بیشتری  پیش بینی کرد که در آینده چه اتفاقی می افتد، و جستجو در مدل های مختلف وضعیت ها نشان داده است  که راه درست اداره وضعیت های مختلف آخر بازی چه می باشند.
 استاد در تکنیک آخر بازی تبحر کامل دارد. زمانی که یک موقعیت آخر بازی به وجود می آید استاد طریقه درست اداره آن را پیدا می کند. و به خاطر اینکه وضعیت های آخر بازی بیشتر شامل آنگونه ابداعاتی که پیوسته در گشایش بازی پیدا می شود، یا آن امکانات بزرگی که مولفه وسط بازی است، نمی باشند ،پس دارا بودن معلوماتی از از تکنیک آخر بازی بیشتر وقت ها کافی است.
 نه فقط تکنیک آخر بازی، بلکه دانستن هدف انواع موقعیت های آخر بازی هم خیلی مفید است. اینگونه اطلاعات می تواند به ما این قابلیت را بدهد که حتی از وسط بازی برای رفتن به یک آخر بازی خوب تلاش کنیم، با این روش اگر موقعیت خوب در آخر بازی به وجود آید، هدف آن پیروزی برای ما خواهد بود.
 یک بازیکن آماتور طبیعتا نسبت به استاد دانش کمتری از آخر بازی دارد. چیزی که برای استاد در آخر بازی روشی معمولی است بیشتر وقت ها برای بازیکنان آماتور بازی سختی است که نیازمند  محاسبه کامل می باشد، و مشخص است که امکان اشتباه کردن او او خیلی زیاد است.

با چه روشی بازیکن آماتور می تواند آخر بازی خود را بهتر نماید:


 بهتر کردن بازی در این مرحله نتیجه داشتن معلومات بیشتر از الف)نتیجه انواع استاندارد آخر بازی
 ب) راه های مخصوص اداره انواع استاندارد آخر بازی است.
 این مسئله بسیار با اهمیت است که نتیجه تئوریک پوزیسیون های استاندارد آخر بازی را بدانیم ، زیرا این دانش به ما کمک می کند، در زمانی که هنوز پوزیسیون پیچیده است، بتوانیم بازی را کنترل کرده و توانایی انتخاب داشته باشیم. به عنوان مثال اگر در یک آخر بازی که یکی از بازیکنان یک رخ، یک اسب و یک پیاده و بازیکن دیگر یک رخ و یک اسب داشته باشد، بازیکن باید بداند در چه وضعیت هایی یک رخ و یک پیاده می تواند از رخ ببرد. در این صورت او متوجه خواهد شد که در چه زمانی باید بازی را با تعویض اسبها ساده نماید.
 این نکته هم مهم است که بدانیم با چه روشی پوزیسیون های استاندارد آخر بازی را به درستی اداره کنیم.  برای مثال،  داشتن یک شاه و یک پیاده در مقابل یک شاه تنها کافی نیست ما باید این را متوجه باشیم که با چه روشی بازی را مدیریت کرده و به این ترتیب از پات شدن جلوگیری نماییم، و این تکنیکی است که می‌توان آن را یاد گرفت. اگر این تکنیک ها را یاد نگیریم، بازیکنی که در این پوزیسین ها قرار بگیرد امکان دارد برد را از دست بدهد.در چنین پوزیسیون های بسیار اهمیت دارد که ما بدانیم “تقابل ” چه است.یک بازیکن آماتور باید بتواند با آخر بازیهای استانداردی مثل رخ و پیاده علیه رخ یا شاه و پیاده علیه شاه ، وضعیتهای پیاده ای که در آن ها تقابل بسیار مهم است ،  پوزیسیون هایی که دارنده پیاده رونده حمایت شده، و پیاده و رونده دور هستند، وزیر در مقابل پیاده های پیشرفته، و غیره آخرین بازی هایی که دربرگیرنده مبارزه فیل و پیاده ها بر علیه پیاده ها و اسب می باشد، این نکته که چه عواملی به  سود اسب هستند، برای مثال پیاده ها که همه در یک جناح بازی باشند یا پیاده های بلوکه شده ای که در خانه‌های رنگ فیل حریف قرار دارند یا چه عواملی به سود فیل می باشد. برای مثال پیاده ها در هر دو جناح به صحنه ها پیاده های مسدود شده که در آن پیاده های حریف در خانه رنگ آن فیل قرار دارد آشنایی پیدا کند.


در مورد آخر بازی ،شرایط کلی زیر را باید همیشه در خاطر داشته باشیم:


 الف) در بیشتر از ۹۰ درصد وضعیت ها، یک پیاده بیشتر در یک آخر بازی ساده ای نقش قاطع دارد.
 ب) در ساختمانهای همراه با سوار ها و پیاده ها، پیاده بیشتر شاید در ۶۰ یا ۷۰ درصد موقعیت ها قاطع باشد، ولی وقتی که بازیکن غیر از پیاده بیشتر برتری وضعیتی دیگری هم داشته باشد پیاده بیشتر قاطع می گردد. برای مثال در بازی که پیاده بیشتر از تحرک بیشتری نیز برخوردار است یا شاه حریف آسیب پذیر باشد یا صاحب پیاده بیشتر از تحرک بسیار بیشتر سوارها نیز برخوردار باشد.
ج)شاه عملکرد مهمی در آخر بازی اجرا می کند. برای مثال در بازی که شاه میتواند در تمام صحنه بگردد و مزاحم سوارهای دشمن شود، در حالی که شاه حریف مجبور است به دفاع از پیاده های اطرافش سرگرم باشد. از طرف دیگر باید وضعیت امنیت شاه را حتی در آخر بازی در نظر داشته باشیم.
د) ابتکار عمل در آخر بازی شاید بسیار مهمتر از داشتن ابتکار عمل در دیگر مراحل بازی است. در آخر بازی های رخ داشتن ابتکار عمل را می‌توان حداقل به  اهمیت یک پیاده دارد . مثلاً در بازی که میتوان با ابتکار عمل تقریباً جلوی ۲ پیاده بیشتر حریف را گرفت.
ه) دو پیاده رونده متحد بسیار ارزشمند هستند  و زمانی که این پیاده ها به خط ششم برسند به طور کلی با قدرت یک رخ مساوی هستند عجیب تر این است که اگر شاه حریف در حوزه این دو پیاده متحد باشد دو امکان مخالف همدیگر به وجود می آید
1) در زمانی که شاه بتواند پیاده را که کمتر جلو رفته بلوکه کند این ساختمان پیاده ای تقریباً بی ارزش است. اما
2) اگر کسی که پیاده دارد بتواند به شاه دشمن حمله کند و در بیشتر اوقات این حالت موجود است نیروی دو پیاده حتی زیاد تر هم می شود.
 خلاصه آخر بازی مرحله ای است که در آن داشتن معلومات بسیار با اهمیت تر از قدرت دید است  و مرحله است که می توان آن را تا حد بسیاری به وسیله مطالعه آموخت. بی دلیل نیست که استادان بزرگی چون کاپابلانکا پیشنهاد کردند” آخر بازی را بیاموزید “

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا